Het is weer zover, met betraande ogen schrijf ik dit stukje tekst. Toen ik in 2022 mijn laatste longrevalidatie had afgerond ging ik vol vertrouwen het “nieuwe” leven tegemoet. Ik zeg het “nieuwe” leven, ik voelde me herboren na de longrevalidatie. Ik had zoveel groei, rouw en veranderingen doorgemaakt. Ik was ervan overtuigd dat nu alles anders zou worden, ik werd tenslotte een maand later Ben zijn vrouw, een Van der Woude. Vol goede moed ging ik het “nieuwe” leven aan met al mijn opgedane kennis. Ik riep nog op zijn vroegst ben ik hier pas weer terug over 4 jaar. Het liefst had ik "nooit" willen zeggen, maar tijdens deze revalidatie is het besef er gekomen dat ik nooit meer beter zal worden, dat het leven anders zal zijn en ook goed maar dat ik dan wel moet accepteren dat het met deze aandoening is. Vrij ademen zal nooit meer vanzelfsprekend zijn en dat ik zal iedere dag moeten vechten voor kwaliteit van leven.
Hoe het “nieuwe” leven eruit ziet? Gelukkig getrouwd met de liefste man voor mij. Met onze hond Moser vormen we een gezin. Hij is mijn drijfveer en heeft afgelopen jaar ervoor gezorgd dat ik volhoud en niet opgeef. Al wilde ik dat op momenten wel doen, de handdoek in de ring gooien en het leven gedag zeggen. Samen strijden we de afgelopen 2,5 jaar. Een second opinion bracht nieuwe inzichten, een andere plasma bracht rust voor mijn immuunstoornis en de keuze voor een maagverkleining zorgde voor een goede start richting een gezonder lijf. Deze maagverkleining moet er voor zorgen dat ook de longaandoening beter te behandelen is, dat er minder medicatie nodig zal zijn en dat er meer ruimte is om te ademen. Helaas waren mijn longen zo vermoeid na de operatie dat ze niet meer willen herstellen met een paar vakanties in de bergen of een grote hoeveelheid medicijnen. Hierdoor hebben we de conclusie getrokken dat het tijd is voor een nieuwe opname.
De opname in het NAD start 17 maart en op 12 mei mag ik weer naar huis. Ontzettend dankbaar dat ik wederom voor revalidatie terecht kan. Al kan ik niet ontkennen dat het met frisse tegenzin is, ik weet tenslotte wat ik kan verwachten en dat is geen wandelvakantie. Maar de doelen zijn helder, op naar minder medicatie, een richtlijn om om te gaan met de verschrikkelijke pijn of mogelijk minder pijn te hebben en een verbeterde conditie. Drie keer is scheepsrecht!
Reactie plaatsen
Reacties